Wetenswaardigheden

Begrafeniscedulle

Een begrafeniscedulle: een begrip dat niemand meer kent, maar het is te vergelijken met het condoleantieregister van tegenwoordig. De 'bedienaar der begrafenissen' maakte een lijst op van degenen die bij de begrafenis geweest waren, vermeldde wie de dragers waren en welke predikant de uitvaart geleid had.

Hier een voorbeeld van zo'n cedulle bij het overlijden van de 11-jarige Abraham A. Quist. De jongen overleed waarschijnlijk aan klem (tetanus) of bloedvergiftiging. In 1931 was er nog geen ziekenhuis op het eiland, vandaar de, vergeefse, reis naar Rotterdam.

Lijkkoets

In 1910 oordeelde de gemeenteraad dat er een lijkkoets aangeschaft moest worden, die bij begrafenissen gehuurd kon worden. Om de aanschafkosten te drukken werd uitgekeken naar een tweedehands exemplaar. In Kampen werd er een gevonden die voor ruim 150 gulden werd gekocht. Maar eenmaal in Oude-Tonge moest er bijna een zelfde bedrag uitgegeven worden aan reparaties. Wagenmaker Fase, schilder Van de Drift, smid De Lignie en gareelmaker Visbeen Westhoeve (zie steen 11) verrichtten werk aan de koets.

Jarenlang was Pieter Quist (vader van het jongetje voor wie een lijkcedulle werd opgesteld) degene die de koets mende, voor de paarden zorgde, en de zwarte bekleding onderhield.

Afgebroken zuil

Op de begraafplaats staan twee zuiltjes, waarvan men bij de eerste aanblik kan denken: die zijn beschadigd, doorgebroken. Ze zijn inderdaad afgebroken, maar dat is bewust gedaan. Deze grafmonumenten symboliseren het jonge leven dat afgebroken is. Het is een klassiek thema met bijbehorende vormgeving dat nog steeds op begraafplaatsen te vinden is.

Het zuiltje ter nagedachtenis aan Geertje van Nieuwenhuijzen, overleden op 22-jarig leeftijd.

Oneigenlijk gebruik

In 1933 vonden er op de begraafplaats handtastelijkheden plaats: